Βιώματα Συμπεριφορών και Τρόπων Επικοινωνίας Προπονητών και Προπονητριών στα Πλαίσια Συνεργασίας τους με Αθλήτριες

ΈΣκοπός της εργασίας ήταν να διερευνήσει τις εμπειρίες και τις αντιλήψεις Ελληνίδων αθλητριών με άνδρες και γυναίκες προπονητές, όσον αφορά τρόπους επικοινωνίας και τις συμπεριφορές που εκδηλώνονται στη συνεργασία τους Το δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν 181 αθλήτριες, όπου το 38,7% είχε συμμετοχές σε διεθνείς αγώνες, το 51,4% σε εθνικό επίπεδο, το 2,8% σε τοπικό και το 7,2% σε επίπεδο συλλόγου. Οι ηλικίες κυμαίνονταν από 15 έως 35 χρόνια και ο μέσος όρος προπονήσεων ανά εβδομάδα ήταν 5,5 φορές (Τ.Α. = 1,93). Η συλλογή των δεδομένων έγινε με την συμπλήρωση γραπτού ερωτηματολογίου. Από τα αποτελέσματα φαίνεται ότι οι αθλήτριες νιώθουν περισσότερη άνεση στη σχέση τους με προπονήτριες, ενώ ο παράγοντας «αγωνιστικό επίπεδο» έδειξε να διαφοροποιεί το βαθμό αντίληψης των συμπεριφορών που εκδηλώνονται από προπονητές και προπονήτριες. Πιο συγκεκριμένα οι ελίτ αθλήτριες υποστηρίζουν ότι ‘οι προπονήτριες νοιάζονται περισσότερο από τους προπονητές για τις αθλήτριες σαν άτομα’ (χ2 (1, Ν = 103) = 6.83, p = .009) ενώ ‘είναι πιο δύσκολο να επικοινωνήσεις με προπονήτριες από ό,τι με προπονητές’ (χ2 (1, Ν = 99) = 5.73, p = .017). Ως προς τα βιώματα συμπεριφορών προπονητών/τριών διαπιστώθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές τόσο ανάμεσα σε ελίτ και μη ελίτ αθλήτριες όσο και ανάμεσα σε αθλήτριες ατομικών και ομαδικών αθλημάτων. Συμπερασματικά, οι προπονητές στα μάτια των αθλητριών δείχνουν πιεστικοί για υψηλή απόδοση, σκληροί/απότομοι στη χρησιμοποίηση γλώσσας αλλά και καλοί στην επικοινωνία με τις αθλήτριες. Αντίστοιχα οι προπονήτριες «φωνάζουν» αρκετά, επιτρέπουν την επιρροή των αθλητριών στη λήψη αποφάσεων και διαθέτουν καλές επικοινωνιακές δεξιότητες. Λαμβάνοντας υπόψη τις αντιλήψεις αυτές και τα βιώματα των αθλητριών διαφαίνεται μια αναγκαιότητα ίσως επαναπροσδιορισμού και βελτίωσης του τρόπου επικοινωνίας αλλά και των διαφόρων ηγετικών δεξιοτήτων των προπονητών και προπονητριών δια μέσω εκπαίδευσης.